Πόλεμος

Πόλεμος : Με τον όρο αυτό καλoύται:

• Η ένοπλη σύρραξη μεταξύ δύο ή περισσοτέρων κρατών.
• Η χρονική διάρκεια εχθροπραξιών (εμπόλεμη κατάσταση). Η ένοπλη σύρραξη μεταξύ στρατευμάτων ή φατριών του αυτού κράτους (εμφύλιος).
• Γενικότερα ο οποιοσδήποτε γενικευμένος προληπτικός αγώνας πχ κατά επιδημιών, ναρκωτικών, πυρηνικών κ.λ.π.

Κατάλογος πολέμων ανά αριθμό θανάτων
 
Τα παρακάτω στοιχεία περιλαμβάνουν θανάτους αμάχων από ασθένειες, λιμούς, γενοκτονίες κλπ καθώς και θανάτους στρατιωτών σε μάχες.


60.000.000–72.000.000 - Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939–1945)

36.000.000 - Εξέγερση του Αν Λουσάν (Κίνα, 755–763)

30.000.000–60.000.000 - Κατακτήσεις των Μογγόλων (13ος αιώνας)

25.000.000 - Κατάκτηση από τη Δυναστεία Τσινγκ της Δυναστείας Μινγκ (1616–1662)

20.000.000 - Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914–1918)

20.000.000 - Εξέγερση του Ταϊπίνγκ [1] (Κίνα, 1851–1864)

20.000.000 - Δεύτερος Κινο-Ιαπωνικός Πόλεμος (1937–1945)

10.000.000 - Περίοδος Τσαν-κουό (Κίνα, 475 πΧ–221 πΧ)

7.000.000–20.000.000 Κατακτήσεις του Ταμερλάνου (1360–1405)

5.000.000–9.000.000 - Ρωσικός Εμφύλιος Πόλεμος (1917–1921)

5.000.000 - Κατακτήσεις του Μενελίκ Β' της Αιθιοπίας (1882–1898)

3.800.000–5.400.000 - Δεύτερος Πόλεμος του Κονγκό (1998–2007)

3.500.000–6.000.000 - Ναπολεόντειοι πόλεμοι (1804–1815)

3.000.000–11.500.000 - Τριακονταετής Πόλεμος (1618–1648)

3.000.000–7.000.000 - Εξέγερση με τις Κίτρινες Μαντίλες (Κίνα, 184–205)

2.500.000–3.500.000 - Πόλεμος της Κορέας (1950–1953)

2.300.000–3.800.000 - Πόλεμος του Βιετνάμ (1945–1975)

2.000.000–4.000.000 - Γαλλικός Θρησκευτικός Εμφύλιος (Πόλεμοι Ουγενότων) (1562–98)

2.000.000 - Κατακτήσεις του Σάκα (1816–1828)

2.000.000 - Εισβολή του Μαχμούντ-ε Γκαζναβί στην Ινδία (1000–1027)

300.000–3.000.000 - Πόλεμος Ανεξαρτησίας του Μπανγκλαντές (1971)

1.500.000–2.000.000 - Πόλεμος στο Αφγανιστάν (1979– )

1.000.000–1.500.000 - περίοδος Σοβιετικής επέμβασης (1979–1989)

1.300.000–6.100.000 - Κινεζικός Εμφύλιος (1928–1949) αυτά τα στοιχεία δεν περιλαμβάνουν απώλειες και θύματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου

1.000.000–2.000.000 - Μεξικάνικη Επανάσταση (1910–1920)

1.000.000 - Πόλεμος Ιράν-Ιράκ (1980–1988)[2]






 
πηγή : wikipedia.org

Ακομα δεν "πέθανε" ο ασθενής μαλωνουν για την κληρονομιά.

Πέντε χώρες ερίζουν για τα κοιτάσματα μαύρου χρυσού που θα «αποκαλύψει» το λιώσιμο των πάγων

ΜΟΣΧΑ Σαφές προβάδισμα αποκτά η Ρωσία στη σκληρότατη κούρσα για την εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων θησαυρών της Αρκτικής, τα αποθέματα της οποίας υπολογίζονται σε 90 δισ. βαρέλια πετρελαίου και 50 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, δηλαδή το ένα τέταρτο των παγκοσμίων αποθεμάτων. Αλλες τέσσερις χώρες διεκδικούν τα «χρυσά» κοιτάσματα τώρα που λιώνουν οι πάγοι: ΗΠΑ, Καναδάς, Νορβηγία και Δανία.

Χθες ξεκίνησε στη Μόσχα, παρουσία του πρωθυπουργού Βλαντίμιρ Πούτιν, το Διεθνές Αρκτικό Φόρουμ, ένα διήμερο «επιστημονικό» (αλλά κατά βάθος καθαρά πολιτικό) συνέδριο, όπου θα συζητηθούν τα διάφορα σενάρια μοιρασιάς και οικονομικής εκμετάλλευσης. Στο συνέδριο λαμβάνουν μέρος δεκάδες ειδικοί από όλον τον κόσμο.

Βασικός εισηγητής είναι ο Αρτούρ Τσιλινγκάροφ, ο ρώσος επιστήμονας που πριν από τρία χρόνια επισκέφθηκε με βαθυσκάφος τη διεκδικούμενη υφαλοράχη Λομονόσοφ και έστησε ρωσική σημαία στον βυθό για να αποδείξει ότι αποτελεί συνέχεια της ρωσικής γης. Πριν από λίγο καιρό η Ρωσία πανηγύρισε την πρώτη ασφαλή διέλευση ενός φορτωμένου υπερδεξαμενοπλοίου με συνοδεία παγοθραυστικών από το Βορειοανατολικό Πέρασμα προς τον Ειρηνικό και τα λιμάνια της Κίνας, κάτι που θα ήταν αδιανόητο αν δεν έλιωναν με τέτοια ταχύτητα οι πάγοι. Ηδη κατασκευάζει την πρώτη από συνολικά οκτώ πλωτές εξέδρες που θα φιλοξενήσουν ισάριθμους πυρηνικούς αντιδραστήρες για την τροφοδοσία με ενέργεια των μελλοντικών μονάδων άντλησης.

Οι εξελίξεις είναι άλλη μία απόδειξη ότι το νέο «Μεγάλο Παιχνίδι» για την εκμετάλλευση των τεράστιων αποθεμάτων πετρελαίου, φυσικού αερίου και πολύτιμων μετάλλων που κρύβονται στα μέχρι πρότινος απρόσιτα βάθη έχει και επισήμως ξεπαγώσει.

Τ ο «καλό παράδειγμα» Ρωσίας και Νορβηγίας, που συμφώνησαν σε μια λίγοπολύ ακριβοδίκαιη μοιρασιά των διεκδικούμενων επί 40 χρόνια μεθοριακών περιοχών τους, αλλά και σε συνεργασία στις έρευνες που θα γίνουν στον Αρκτικό Ωκεανό και στη Θάλασσα του Μπάρεντς, δεν βρίσκει πάντως μιμητές.

Σε πρόσφατη συνάντηση του ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ με τον καναδό ομόλογό του Λόρενς Κάνον ο τελευταίος επέμεινε ότι η διαφιλονικούμενη υφαλοράχη Λομονόσοφ ανήκει στη χώρα του. Ανάλογη διαμάχη έχει ανοίξει ο Καναδάς και με τη Δανία.

«Η Ρωσία προετοιμάζει τη νέα της εισήγηση προς τον ΟΗΕέχοντας συλλέξει περισσότερα δεδομένα για να στηρίξει τις διεκδικήσεις της- ανάμεσά τους δείγματα από τον βυθό της Αρκτικής» είπε ο Αλεξάντρ Μπεντρίτσκι, προεδρικός σύμβουλος για την αλλαγή στο κλίμα του πλανήτη.

Ο ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι «η Ρωσία ανησυχεί για την παρουσία του ΝΑΤΟ στην Αρκτική». 

πηγη: www.tovima.gr

Κρίση συνείδησης ! Έτος 2010.

Καθημερινά 34.000 παιδιά τριτοκοσμικών χωρών πεθαίνουν ύστερα από εσκεμμένη δολοφονική ενέργεια. Καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν στον βωμό του χρήματος. Οι άνθρωποι δημιούργησαν μία κοινωνία μέσα στα στενά όρια του καπιταλιστικού συστήματος, έχοντας ως επίκεντρο του μικρόκοσμου τους το κέρδος. Σημασία έχει το νόημα που δίνουμε στην έννοια κέρδος και στην προκειμένη περίπτωση το κέρδος ισούται με το χρήμα. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι άτοπο να μιλάμε για έθνη ή για κράτη, μπορούμε μόνο να μιλάμε για υπερεθνικές εταιρείες οι οποίες έχουν ως αυτοσκοπό το κέρδος με την έννοια του χρήματος. Αυτοί οι γνωστοί-άγνωστοι είναι που δημιουργούν την ανισότητα, τον ανταγωνισμό, την επιθετικότητα, την κοινωνική ανέχεια. Αυτοί είναι που προκαλούν τον θάνατο, των θάνατο ιδεών, αξιών, πεποιθήσεων, τον θάνατο μίας κουλτούρας βασισμένη στη λογική με επίκεντρο τον άνθρωπο, τον θάνατο των ίδιων των ανθρώπων. Άνθρωποι που η ζωή τους έχει υπέρμετρη αξία πεθαίνουν σε μία κοινωνία που χαρακτηρίζεται από αφθονία. Για να επιτύχουν τον σκοπό τους στέλνουν στρατούς και οικονομικούς δολοφόνους. Δημιουργούν τεχνητές ανάγκες στους ανθρώπους και εκτονώνουν το συναίσθημα οδηγώντας τους στην απάθεια. Ενθαρρύνουν την ανισότητα με σκοπό την ανάπτυξη.

Οι κλασικές οικονομικές θεωρίες στηρίζονται στο συμφέρον, με βάση το οποίο ενεργεί ο άνθρωπος. Σύγχρονες κοινωνικές έρευνες αποδεικνύουν με μαθηματική ακρίβεια ότι ουδέποτε ο άνθρωπος θέλησε να διαφέρει από τον συνάνθρωπο του, οι άνθρωποι επιθυμούν την ισότητα. Όμως, οι ίδιοι άνθρωποι που επιθυμούν την ισότητα, ανέχονται την ανισότητα, την φτώχεια, την εκμετάλλευση, τον κοινωνικό και φυλετικό ρατσισμό, την οποιαδήποτε μορφή βίας. Η πλειοψηφία των ανθρώπων στη σημερινή κοινωνία χαρακτηρίζεται από φόβο, ανασφάλεια, ηθική και φυσική μοναξιά, έλλειψη εμπιστοσύνης, άγχος, και από μία μανία να καλύψει τις άμεσες ανάγκες της συνεχίζοντας με αυτόν τον τρόπο την επιφανειακή ζωή της. Για τη διαιώνιση αυτής της κατάστασης όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης, κάποιοι σε μεγαλύτερο βαθμό και κάποιοι σε μικρότερο.

Η Ελλάδα με την έλευσή της στο ΔΝΤ επισήμως, πλέον, παίρνει μέρος στο παιχνίδι των μεγάλων συμφερόντων, διαιωνίζοντας έτσι την ήδη υπάρχουσα κατάσταση. Η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών χαρακτηρίζεται από μία ανασφάλεια και έναν φόβο σε τέτοιο βαθμό που οδηγείται στον φανατισμό και στην υπέρμετρη δοξομανία. Και προκειμένου να διασφαλίσει το αναμενόμενο «κέρδος» χρησιμοποιεί κάθε είδους «μέσο». Δεν μπορούμε να ρίχνουμε τις ευθύνες μόνο στους πολιτικούς γιατί και αυτοί στην ίδια κοινωνία μεγάλωσαν. Δεν μπορούμε να εξαιρούμε τους εαυτούς μας γιατί όλοι λίγο πολύ αναπαράγουμε την ίδια νοοτροπία, είτε με το να την υιοθετούμε είτε με το να την ανεχόμαστε. Οι κακοί πολίτες έχουν και κακούς πολιτικούς. Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν έχει χρεωκοπήσει οικονομικά αλλά κοινωνικά.

Το σημαντικό σε αυτό το στάδιο που βρισκόμαστε είναι η αφύπνιση των συνειδήσεων. Το σημαντικό είναι η αφύπνιση της λογικής και της ψυχής. Είναι σημαντικό να σταματήσουμε να μιλάμε για το πόσο και να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε «γιατί». Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε και να αλλάξουμε την υπάρχουσα νοοτροπία, μία νοοτροπία η οποία στηρίζει ένα άρρωστο σύστημα. Ένα σύστημα που σκοτώνει τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Αυτό συνεπάγεται μία πορεία δύσκολη, επίπονη και χρονοβόρα όπου η ατομική συνείδηση θα μπορέσει να μετατραπεί σε συλλογικό καθήκον. Είναι σημαντικό πρώτα απʼ όλα να επαναστατήσει το πνεύμα και η ψυχή για να μπορούμε να μιλάμε ξανά για αναντίρρητα ανθρώπινα δικαιώματα όπως δημοκρατία, ισότητα και ελευθερία. Είναι σημαντικό στο κέντρο κάθε κόσμου να είναι ο άνθρωπος.

Η γέννα φέρνει στον κόσμο μία νέα ζωή αλλά γέννα χωρίς πόνο δεν υπάρχει.

«Κανένας δεν είναι τόσο δούλος όσο εκείνους που πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι»

Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε

special thnx avgi.gr

Οικονομική κρίση ή κρίση συνείδησης;

« Η κρίση είναι μία κρίση συνείδησης. Μία κρίση που δεν μπορεί πια να δεχτεί τους παλιούς κανόνες, τα παλιά σχέδια, τις αρχαίες παραδόσεις. Και αναλογιζόμενοι πως είναι ο κόσμος τώρα, με όλη αυτή τη μιζέρια, τις αντιθέσεις, την καταστρεπτική κτηνωδία, τις επιθέσεις και άλλα τόσα... Ο άνθρωπος έχει μείνει στάσιμος. Είναι ακόμη άγριος, βίαιος, επιθετικός, άπληστος, ανταγωνιστικός. Και δημούργησε μία κοινωνία μέσα σε αυτά τα όρια »

Τζ.Κρισναμούρτι

5 μύθοι για την ψυχοθεραπεία

  Οι άνθρωποι συχνά δεν θεραπεύονται (δεν αλλάζουν) επειδή συνειδητά ή ασυνείδητα έχουν μεγαλύτερη πίστη σε βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις που παρεμποδίζουν τη θεραπεία τους (την αλλαγή τους).

 

 5 βασικοί μύθοι μπορούν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους όλες τις δυνάμεις κάποιου και να κάνουν τη θεραπεία (αλλαγή) σχεδόν αδύνατη.

  Είναι ισχυροί και μοιάζουν πιο δυνατοί από την αισιοδοξία μας ότι θα θεραπευτούμε (θα αλλάξουμε).

  Οι τρόποι να ξεφύγουμε από αυτούς είναι, πρώτον να τους αναγνωρίσουμε και μετά να τους πολεμήσουμε (αγώνας).

  Ο φόβος της αλλαγής μοιάζει τελικά να είναι μεγαλύτερος από την ασθένεια, και τη δυστυχία.

  Κανένας μύθος δεν φεύγει δίχως μάχη.

  Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι μύθοι που μπαίνουν εμπόδιο στη ζωή μας, στην αγάπη, στην υγεία μας, σωματική, ψυχική και πνευματική;

1ος Μύθος

' Τώρα είναι αργά πια, τα βιώματα, τα τραύματα της ζωής μου με καθορίζουν με έχουν καταστρέψει'.

  Η ζωή μας, δηλαδή, καθορίζεται από το ιστορικό των συναισθηματικών και ψυχολογικών μας τραυμάτων.

  Κυριολεκτικά ‘η βιογραφία μας γίνεται βιολογία μας’. Τα παιδικά ή μετέπειτα τραύματα λειτουργούν σαν αποστραγγιστικά κανάλια που ρουφούν την ενέργειά μας από το πνεύμα μας και το ποτάμι της ζωή μας.

2ος Μύθος

'Το αυτάρκης , αυτόνομος και υγιής παραπέμπει στο μόνος'.

  Όταν λέμε ότι κάποιος θεραπεύτηκε, ‘στάθηκε στα πόδια του’, δηλαδή μπορεί να φροντίσει μόνος του τον εαυτό του και να είναι αυτάρκης και ανεξάρτητος, μπορεί για κάποιους αυτή η επίτευξη ανεξαρτησίας να ισοδυναμεί με απομόνωση και αποξένωση. Ο φόβος της ηρωικής ανεξαρτησίας -και κατά επέκταση ο φόβος της μοναξιάς- βρίσκεται πολλές φορές στη ρίζα της ανικανότητας να ‘θεραπευτούμε’.

3ος Μύθος

'Να νιώθεις πόνο σημαίνει να καταστρέφεσαι από αυτόν'.

  Συχνά συμβαίνει ο πόνος να είναι ένδειξη της εμφάνισης μιας ασθένειας, είτε συναισθηματικής είτε σωματικής. Ο πόνος σαν δάσκαλος και αγγελιοφόρος μας παρακινεί να στρέφουμε την προσοχή μας στο σώμα ή στην ψυχή μας (συμπεριφορά, κατάσταση). Η κοινωνία μας θεωρεί ότι κάθε πόνος πρέπει να εξορκίζεται.

4ος Μύθος

'Κάθε ασθένεια, ή δυστυχία είναι αποτέλεσμα αρνητικής, τραυματικής εμπειρίας'.

  Δεν βρίσκεται πάντα στη ρίζα μιας ασθένειας μια αρνητική εμπειρία, και η αποτυχία δεν πρέπει ν’ αποδίδεται κάθε φορά σε δυσάρεστα γεγονότα. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες, ένα σύμπλεγμα αιτιών (π.χ. μόλυνση περιβάλλοντος, γενετικοί παράγοντες, λανθασμένη μορφή πνευματικής καθοδήγησης).

5ος Μύθος

'Η πραγματική αλλαγή είναι αδύνατη'.

  Αυτός ο τελευταίος μύθος είναι ιδιαίτερα αποθαρρυντικός επειδή έχει μεγάλη επιρροή στην ψυχή. Ο λόγος που πιστεύουμε ότι η αλλαγή είναι αδύνατη είναι απλός. Σε κανένα δεν αρέσει η αλλαγή, σε κανένα δεν αρέσει ν’ αλλάζει ο ίδιος. Θέλουμε όλα να παραμένουν οικεία – κατά διαστροφικό τρόπο, ακόμα και σε πολύ δύσκολες καταστάσεις.

  Αν και η αλλαγή είναι συνεχής προτιμάμε να στρέφουμε την προσοχή μας- και μάλιστα ένα μεγάλο κομμάτι της- στο να εμποδίζουμε τις αλλαγές να συμβούν στη ζωή μας.

  Θέλουμε και καταναλώνουμε πολλή προσπάθεια και προσοχή να εμποδίσουμε τις αλλαγές να συμβούν στη ζωή μας.

  Ο μύθος έχει διεισδύσει τόσο βαθιά μέσα μας, όσο και το DNA μας. Οι πάντες και τα πάντα μοιάζει να υποστηρίζουν αυτό το μύθο επειδή δεν θέλουμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας και δεν πιστεύουμε ότι και οι άλλοι μπορεί ν’ αλλάξουν.

  Κάθε αλλαγή όμως, όπως και κάθε θεραπεία είναι μία μάχη, ένας αγώνας, που μπορεί να έχει και κάποιες απώλειες.

  Τι είστε διατεθειμένοι να εγκαταλείψετε για να πετύχετε την αγάπη - την υγεία – την ψυχική γαλήνη - την πνευματική σας εξέλιξη;

Είστε διατεθειμένοι να εγκαταλείψετε την δουλειά σας για να πετύχετε την ψυχική ηρεμία;

Είστε διατεθειμένοι αν χρειαζόταν να μείνετε κάποιο διάστημα μόνοι σας για να γνωρίσετε και να αποδεχτείτε τον εαυτό σας, πράγμα αυτονόητο στην αγάπη;

Είστε διατεθειμένοι για την υγεία σας να αλλάξετε ό,τι σας είναι οικείο στον τρόπο που σκέφτεστε και στον τρόπο που ζείτε την καθημερινότητά σας (όπως διατροφή, ψυχαγωγία, κάπνισμα, ποτό κ.α);

Είστε διατεθειμένοι για να κερδίσετε την ψυχική σας γαλήνη να αφεθείτε να βιώσετε μια σημαντική απώλεια και τον πόνο που αυτή συνεπάγεται;

Είστε διατεθειμένοι να αλλάξετε τη στάση σας απέναντι στους άλλους και στη ζωή, ώστε να πετύχετε την πνευματική σας εξέλιξη και να βελτιώσετε τις διαπροσωπικές σας σχέσεις;

 

 

 

                Γράφει: Κυριακίδου Γώγα, Συμβουλευτική ψυχολόγος - ορθοπαιδαγωγός

Άρθουρ Σοπενχάουερ

Ο Άρθουρ Σοπενάουερ (Arthur Schopenhauer, Δάντσιχ, Πολωνία, 22 Φεβρουαρίου 1788 - Φρανκφούρτη, Γερμανία, 21 Σεπτεμβρίου 1860) ήταν Γερμανός φιλόσοφος γνωστός για τον αθεϊστικό πεσσιμισμό του και την φιλοσοφική του διαύγεια. Στην ηλικία των 25, δημοσίευσε την διδακτορική του διατριβή με τίτλο "Η τετραπλή ρίζα του επαρκους λόγου", η οποία εξέταζε αν η αιτιατότητα καθαυτήν μπορεί να προσκομήσει απαντήσει για τον κόσμο μας. Το σημαντικότερο έργο του Σοπενάουερ, Ο Κόσμος ως Βούληση και ως Παράσταση, τόνιζε το ρόλο του κύριου κινήτρου δράσης των ανθρώπων, το οποίο ο Σοπενάουερ ονόμαζε Βούληση. Η ανάλυση της Βούλησης οδήγησε τον Σοπενάουερ στο συμπέρασμα ότι οι συναισθηματικές, σωματικές και σεξουαλικές επιθυμίες δεν μπορούν ποτέ να εκπληρωθούν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Σοπενάουερ να κατατείνει προς ένα τρόπο ζωής που απέρριπτε τις ανθρώπινες επιθυμίες, παρόμοιο με αυτόν που διδάσκουν ο Βουδισμός και οι Βέδες.

Η μεταφυσική ανάλυση της Βούλησης από μέρους του Σοπενάουερ, η άποψη του πάνω στο κίνητρο και την επιθυμία, και ο αφοριστικός τρόπος γραφής του επηρέασαν πολλούς γνωστούς ανθρώπους του πνεύματος όπως ο Φρειδερίκος Νίτσε, ο Ρίχαρντ Βάγκνερ, ο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο Σίγκμουντ Φρόυντ, ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες και άλλοι.

Η ζωή του

Ο πατέρας του ήταν ένας πλούσιος τραπεζίτης και η μητέρα του συγγραφέας. Μορφώθηκε στο Δάντσιχ και στο Αμβούργο. Με την πρόθεση να τον εισαγάγει στο κόσμο του εμπορίου ο πατέρας του τον ώθησε στην εκμάθηση ξένων γλωσσών. Για τον σκοπό αυτό ταξίδεψε στην Ολλανδία, στην Ελβετία, στην Αυστρία και στην Αγγλία, ενώ έμεινε για δύο χρόνια στη Γαλλία. Τα παιδικά του χρόνια ήταν μια περίοδος δυσάρεστη για αυτόν εξαιτίας της πιεστικής συμπεριφοράς του πατέρα του και προβλημάτων στην υγεία του.

Όταν το 1805 πεθαίνει ο πατέρας του, του αφήνει μια κληρονομιά που του επιτρέπει να ζει χωρίς να εργάζεται. Έκανε το γυμνάσιο στην Γκότα και στη Βαϊμάρη και το 1809 γράφεται στην ιατρική σχολή, όπου έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τα μαθήματα του Schulze. Επηρεασμένος από αυτά αρχίζει να ασχολείται με τη φιλοσοφία και να διαβάζει Πλάτωνα και Καντ. Το 1811 μετακομίζει στο Βερολίνο όπου και παρακολουθεί τα μαθήματα του Σλάιερμαϊερ και του Φίχτε. Παίρνει πτυχίο μετά απο 2 χρόνια γράφοντας μια πτυχιακή εργασία την οποία εκτίμησε ιδιαίτερα ο Γκαίτε. Στη συνέχεια απομονώνεται στη Δρέσδη, όπου και ολοκληρώνει την μελέτη των κλασσικών φιλοσόφων. Το διάστημα 1818-1819 επισκέπτεται τη Ρώμη, τη Νάπολη και τη Βενετία όπου και παραλίγο να παντρευτεί. Το 1820 γίνεται κα8ηγητής στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου μετά από μια λεκτική σύγκρουση με τον Χέγκελ. Οι ώρες των μαθημάτων του συμπίπτουν με αυτών του Χέγκελ, με αποτέλεσμα μετά απο ένα εξάμηνο να διακοπούν. Έτσι αρχίζει τα ταξίδια στην Ελβετία, στην Ιταλία και στη Γερμανία. Το 1825 επιστρέφει στη Γερμανία με την πρόθεση να ξεκινήσει την πανεπιστημιακή του καριέρα, αλλά φεύγει λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος από την πλευρά του πανεπιστημίου και της επιδημίας της χολέρας που οδήγησε στον θάνατο και τον Χέγκελ. Το 1833 μετακομίζει στη Φρανκφούρτη, όπου και ζει για το υπόλοιπο της ζωής του. Πεθαίνει το 1860 σε ηλικία 72 χρονών από πνευμονία

Η φιλοσοφία του


Η φιλοσοφία της βούλησης

Ένα σημείο εστίασης της φιλοσοφίας του Σοπενχάουερ ήταν η διευρεύνηση του πάνω στο ατομικό κίνητρο. Πριν το Σοπενχάουερ, ο Γκέοργκ Βίλχελμ Φρήντριχ Χέγκελ είχε εισάγει την έννοια του Zeitgeist, την ιδέα ότι η κοινωνία διέπετο από μια συλλογική συνείδηση η οποία κατέτεινε προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, δίνοντας την κατευθυντήριο γραμμή στα μέλη της. Ο Σοπενχάουερ, γνώστης της φιλοσοφίας του Εμμάνουελ Καντ και του Χέγκελ, άσκησε κριτική στη λογική βελτιοδοξία και την πίστη ότι η ατομική ηθική καθορίζονταν από την κοινωνία και από τον Λόγο. Ο Σοπενχάουερ πίστευε ότι οι άνθρωποι υποκινούνταν από τις ίδιες τους τις βασικές επιθυμίες, ή από την Wille zum Leben (βούληση του ζην), η οποία κατεύθυνε όλη την ανθρωπότητα. Για τον Σοπενχάουερ, η ανθρώπινη επιθυμία ήταν μάταιη, άλλογη, ακαθοδήγητη, και, κατ' επέκτασην, αυτό ίσχυε για όλο το σύνολο της ανθρώπινης δράσης. Η Βούληση για τον Σοπενάουερ είναι μια μεταφυσική οντότητα που ελέγχει όχι μόνο τις πράξεις του ατόμου, αλλά εν τέλει και όλα τα παρατηρήσιμα φαινόμενα. Βούληση, για τον Σοπενάουερ, είναι ότι ο Καντ ονόμαζε "πράγμα καθαυτό".

Τέχνη και αισθητική

Για τον Σοπενάουερ, η ανθρώπινη επιθυμία, η "βούληση" και η θέληση προκαλούν πόνο και ανέχεια. Ένας προσωρινός τρόπος να απαλαχτεί κανείς από τον πόνο είναι μέσω της αισθητικής περισυλλογής. Αυτός είναι ο αμέσως καλύτερος τρόπος καταστολής της βούλησης, πέρα από την πλήρη εξάλειψη του θέλειν. Η ολική απορρόφηση στον κόσμο νοούμενο ως Παράσταση, μέσω της αναπαραγωγής της πραγματικότητας από το έργο τέχνης, σώζει τον άνθρωπο από τον κόσμο ως Βούληση, που είναι ο καθαυτό κόσμος. Η μουσική κατέχει μείζωνα θέση στην αισθητική θεώρηση του Σοπενάουερ κάθως, λόγω της αφαιρετικότητας της, δεν βασίζεται σ' ένα φαινομενολογικό παραστατικό μέσον. Η μουσική αισθητικά αναπαριστά την Βούληση καθαυτήν, αδιαμεσολάβητη, και όχι όπως αυτή παρουσιάζεται υπό του ατομικιστικού πρίσματος. Σύμφωνα με τον Daniel Albright "ο Σοπενάουερ πίστευε ότι η μουσική ήταν η μόνη τέχνη η οποία δεν αντέγραφε απλά ιδέες, αλλά ήταν η ίδια η ενσάρκωση της Βούλησης".

Ηθική

Η ηθική θεωρία του Σοπεάουερ πρότεινε ότι υπάρχουν τρία κύρια ηθικά ελατήρια: συμπόνια, μοχθηρία και εγωισμός. Η συμπόνια είναι το κύριο κίνητρο της ηθικής έκφρασης. Η μοχθηρία και ο εγωισμός είναι εκφυλισμένες εναλλακτικές ηθικές εκφράσεις.

Ψυχολογία

Η επιρροή του Σοπενχάουερ ήταν πιθανόν πιο έντονη πάνω στην πραγμάτευση του για την ψυχολογία του ανθρώπου παρά πάνω στη σφαίρα της φιλοσοφίας. Οι φιλόσοφοι μέχρι τον Σοπενάουερ δεν είχαν εντυπωσιαστεί από την πιέση που ασκεί το σεξ πάνω στον ανθρώπινο ψυχισμό, αλλά ο Σοπεάουερ αναφέρθηκε σ' αυτό και σε συναφή θέματα εκτενώς:

...ο καθένας πρέπει να μένει έκπληκτος που ένα πράγμα [σεξ] το οποίο παίζει έναν τόσο σημαντικό ρόλο στην ανθρώπινη ζωή έχει μέχρι τώρα πρακτικά παραμεληθεί από το σύνολο των φιλοσόφων, και στέκει μπροστά μας σας σαν ανεπεξέργαστο και ακατέργαστο υλικό.

Έδωσε όνομα σε μία δύναμη εντός του ανθρώπου, η οποία, όπως ο Σοπενάουερ διαισθανόταν, σταθερά επικρατούσε έναντι της λογικής: τη Βούληση του ζην (Wille zum Leben) και την όρισε ως μια εγγενή ώθηση εντός των ανθρώπινων όντων, και των πλασμάτων γενικά, να παραμείνουν ζωντανοί και να αναπαραχθούν. Ο Σοπενάουερ αρνούνταν να εκλάβει την αγάπη ως κάτι ασήμαντο ή τυχαίο, αλλά αντίθετα την εξέλαβε ως μια αστείρευτη δύναμη που κείτονταν αθέατη εντός της ανθρώπινης Ψυχής αλλάζοντας δραματικά τη μορφή του κόσμου.

Ο απόλυτος σκοπός όλων των υποθέσεων αγάπης... είναι πιο σημαντικός από κάθε άλλο σκοπό στην ζωή του ανθρώπου και γι' αυτό αξίζει τη μέγιστη σοβαρότητα με την οποία καθένας τον επιδιώκει. Αυτό το οποίο σχεδιάζεται μέσω των υποθέσεων αυτών δεν είναι τίποτε άλλο παρά η σύνθεση της επόμενης γενιάς.

Αυτές οι ιδέες αποτελούσαν προεικονομία της δαρβινικής θεωρίας της εξέλιξης και των φροϋδικών εννοιών πάνω στην λίμπιντο και το ασυνείδητο.




special thnx to wikipedia

Η θεραπευτική δύναμη της συγχώρεσης

• ‘Ο αδύναμος δεν μπορεί να συγχωρέσει ποτέ. Η συγχώρεση είναι ικανότητα των δυνατών’ M. Ghandhi
• ‘Όταν συγχωρείς, ελευθερώνεις έναν φυλακισμένο και ανακαλύπτεις ότι ο φυλακισμένος ήσουν εσύ’ Lewis Smendes 

Πολλές φορές η ζωή και οι σχέσεις με τους ανθρώπους μας επιφυλάσσουν απογοήτευση, αδικία και πόνο-συναισθήματα που μας οδηγούν στο μίσος, τον θυμό και τη δυστυχία.

Το αντίδοτο για όλα αυτά τα οδυνηρά συναισθήματα είναι η πίστη και η ελπίδα για το μέλλον. Η απόφαση για μια καινούργια αρχή και η αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο.

Η συγχώρεση έχει, αναμφισβήτητα, λυτρωτική δύναμη αλλά πόσο εύκολο είναι να συγχωρέσεις όταν οι πράξεις κάποιου, μια κατάσταση- συχνά και τα ίδια τα λάθη μας- μας έχουν βυθίσει σε απελπισία;
Συγχώρεση δεν σημαίνει να δεχόμαστε και να ανεχόμαστε συμπεριφορές και καταστάσεις και να επιτρέπουμε σε κάποιον που μας έκανε κακό να εξακολουθεί να καταστρέφει τη ζωή μας.

Συγχώρεση είναι η απελευθέρωση και η εσωτερική γαλήνη που νιώθουμε όταν αφήνουμε πίσω μας ότι έχει γίνει και δεν μπορεί να αλλάξει. Όταν σταματάμε να αναμασάμε και να μεγεθύνουμε ότι μας ακινητοποιεί και μαυρίζει την ψυχική μας διάθεση.

Από τη συγχώρεση αναβλύζει η πίστη και η επίγνωση ότι θα τα καταφέρουμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας, ότι έχουμε δικαίωμα στην ευτυχία, κάνοντας επιλογές και δημιουργώντας.
Όταν είμαστε δέσμιοι του μίσους, της εκδίκησης και του θυμού, είναι σαν να επιτρέπουμε σε κάποιον να έχει διαρκή έλεγχο στη ζωή μας, δηλητηριάζοντας την κάθε μέρα και ώρα της.
Όταν δεν συγχωρούμε δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ποτέ. Είμαστε ζωντανοί-νεκροί στο μνήμα του παρελθόντος. Ζούμε με τον ίδιο καθημερινό εφιάλτη που οδηγεί σε ασθένειες και προβλήματα υγείας, μας εμποδίζει να νιώσουμε αγάπη, να απολαύσουμε τις σχέσεις μας και να κάνουμε όνειρα.
Οι δυσκολίες και οι αρνητικές εμπειρίες μας δίνουν, ίσως, τα πιο πολύτιμα μαθήματα για τη μελλοντική μας ευτυχία, καθώς γινόμαστε πιο ώριμοι και δυνατοί στην αντιμετώπιση των δυσκολιών και γνωρίζουμε καλύτερα τι θέλουμε και πώς μπορούμε να το αποκτήσουμε.
Η ζωή επιφυλάσσει σε όλους εκπλήξεις και ευκαιρίες, αλλά οι αλλαγές και τα θαύματα γίνονται μόνο όταν τα πιστεύουμε και είμαστε αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε ευτυχία, απαλλαγμένοι από το βάρος και τους εφιάλτες του παρελθόντος.

Συγχωρήστε και κατόπιν ξεχάστε. Το παρελθόν έχει παρέλθει. Αφήστε το πίσω σας και συγκεντρωθείτε στο παρόν και σε ότι θα μπορέσει να σας φέρει χαρά και πληρότητα.

Μην αφήνετε αυτούς που σας πλήγωσαν κάποτε να σας πληγώνουν για πάντα με τη σκιά τους. Όσο ζούμε πρέπει να κοιτάζουμε και να προχώρημα μπροστά, γιατί αυτή είναι η μοναδική κατεύθυνση στη ζωή.



special thnx to iatronet.gr

Οι κομήτες έφεραν τη ζωή στη Γη

   Η ζωή στη Γη μπορεί και να έχει δημιουργηθεί από κομήτες που έπεσαν στον πλανήτη μας πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, οι οποία παρήγαγαν αμινοξέα – τη βάση δηλαδή για να δημιουργηθεί ένας ζωντανός οργανισμός.

Στην διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού Nature Chemistry, επιστήμονες από το Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore γράφουν ότι ανακάλυψαν ότι τα απλά μόρια που βρίσκονται μέσα στους κομήτες (όπως νερό, αμμωνία, μεθυλένη και διοξείδιο του άνθρακα), πολύ πιθανόν να είναι οι “υπεύθυνοι” για τη δημιουργία ζωής στη Γη.

   Η ομάδα, που διευθύνθηκε από τον Νιρ Γκόλντμαν ανακάλυψαν ότι η ξαφνική συμπίεση και θέρμανση πάγων των κομητών, την ώρα της πρόσκρουσης στη Γη μπορεί να παράγει συγκροτήματα που μοιάζουν με το αμινοξύ γλυκίνη.

   Η έρευνα για την προέλευση της ζωής στη Γη, αρχικά είχε εστιαστεί στην παραγωγή από οργανικά υλικά που βρίσκονταν στη Γη. Όμως, περαιτέρω έρευνα απέδειξε πως η ατμόσφαιρα της Γης είχε κυρίως διοξείδιο του άνθρακα, νάτριο και νερό, συνθήκες που είναι απαγορευτικές για την παραγωγή αμινοξέων.

   “Ίσως η παραγωγή και η σύνθεση προβιοτικών μορίων να ήρθε από εξωγενείς πηγές”, αναφέρει στο άρθρο του ο Γκόλντμαν. “Στα πρώτα χρόνια της ζωής της Γης, γνωρίζουμε πως δέχθηκε έναν βομβαρδισμό από κομήτες και αστεροειδή αναπτύσσοντας σε μεγαλύτερο βαθμό τις μάζες των οργανικών στοιχείων που βρίσκονταν στον πλανήτη”.

   Οι κομήτες έχουν μέγεθος περίπου από 1,6 χιλιόμετρα μέχρι 56. Κομήτες αυτού του μεγέθους όταν διαπερνούν την ατμόσφαιρα θερμαίνονται εξωτερικά αλλά παραμένουν κρύοι στο εσωτερικό τους. Με την πρόσκρουση στην επιφάνεια προφανώς και ενεργοποίησε ένα μεγάλο ωστικό κύμα.

   Τα ωστικά κύματα μπορεί να δημιουργήσουν ξαφνικές και έντονες πιέσεις και θερμοκρασίες, προκαλώντας αλλαγές στις χημικές αντιδράσεις στο εσωτερικό του κομήτη, πριν “εναρμονιστεί” με το περιβάλλον του πλανήτη.

   “Σε αυτήν την κατάσταση, τα οργανικά υλικά ,μπορούν πιθανόν να έχουν συντεθεί μέσα στο εσωτερικό του κομήτη κατά τη διάρκεια της συμπίεσης και να έχουν επιβιώσει από τη θερμοκρασία. Όταν το συμπιεσμένο υλικό εξαπλώνεται, τα σταθερά αμινοξέα επιβιώνουν κατά την προσαρμογή με την ατμόσφαιρα της γης και τον ωκεανό της. Αυτές οι διαδικασίας λοιπόν, μπορεί να έχουν συντελέσει σε συγκεντρώσεις προβιοτικών οργανισμών που έχουν αναμειχθεί με υλικά από τη Γη” καταλήγει η επιστημονική ομάδα.

Για τη φιλία και τη ζωή σύμφωνα με τον Επίκουρο

Ο Επίκουρος ύμνησε περισσότερο από κάθε άλλον τη φιλία και τη ζωή.

Η σχολή του, ο Κήπος, ήταν μια κοινότητα Φίλων και συμφιλοσοφούντων, με την ολοκληρωμένη έννοια της λέξης. Δεν είχε τη θρησκευτική αυστηρότητα των μελών παρόμοιων φιλοσοφικών σχολών, όπως για παράδειγμα η Πυθαγόρεια κοινότητα. Ήταν μια κοινότητα ανθρώπων που φιλοσοφούσαν «διάγοντας βίον λιτόν» στηριγμένο στη φιλία και την ισότητα. Μέλη του Κήπου ήταν άνδρες και γυναίκες, ελεύθεροι και «δούλοι» χωρίς καμιά διάκριση. Αρκούνταν ακόμα και σε ένα κομμάτι ψωμί και λίγο νερό και η ζωή τους έπλεε σε πελάγη ευδαιμονίας. Και όμως ένας τέτοιος χαρισματικός άνθρωπος που αγαπήθηκε σαν θεός σχεδόν από τους μαθητές του, κατηγορήθηκε και κατασυκοφαντήθηκε όσο κανένας άλλος φιλόσοφος, από τους αντιπάλους του και ιδιαίτερα αργότερα από τους Χριστιανούς. Ο άψογος τρόπος ζωής του και η διδασκαλία της φιλοσοφίας του μας επιβάλλουν αν όχι να του αφοσιωθούμε, τουλάχιστον να τον κατανοήσουμε, στήνοντάς τον στο βάθρο που πραγματικά του αξίζει και αφιερώνοντάς τον λίγη από την αγάπη μας για τη ζωή και τη φιλία που τελευταία τόσο απρόσιτη μας είναι.

Απ’ όλα τα αγαθά που παρέχει η Σοφία για έναν ευτυχισμένο βίο το μεγαλύτερο είναι η απόκτηση της φιλίας, έλεγε ο μεγάλος φιλόσοφος. Αρετή σημαίνει να έχεις την ικανότητα να αρμόζεις, να ωφελείς, να συνδέεις, να αρέσεις, να είσαι ανώτερος και όσο πιο ηθικός μπορείς. Κάθε φιλιά από μόνη της είναι αρετή, αρχικό της κίνητρο όμως είναι η ωφέλεια. Δεν έχουμε τόσο ανάγκη από τη βοήθεια των φίλων όσο από την πίστη ότι θα μας προσφέρουν τη βοήθειά τους όταν την έχουμε ανάγκη. Φίλος, έλεγε ο Επίκουρος, δεν είναι ούτε αυτός που επιδιώκει διαρκώς το όφελος από μία φιλία, ούτε εκείνος που ποτέ δεν συνδέει το όφελος με τη φιλία. Κι αυτό γιατί ο ένας καπηλεύεται με αντάλλαγμα τη φιλία και ο άλλος ξεκόβει κάθε ελπίδα για το μέλλον.

Οι Επικούρειοι μάλιστα διακήρυτταν ότι είναι προτιμότερο και πιο ηδονικό να κάνεις το καλό από το να δέχεσαι τις ευεργεσίες των άλλων.

Ούτε πρέπει να μας απασχολεί τι τρώμε και τι πίνουμε, αλλά με ποιους τρώμε και με ποιους πίνουμε. Ο Επίκουρος θεωρούσε την Ηδονή σαν αρχή και σκοπό της ευδαιμονίας. Την θεωρούσε σαν πρωταρχικό και συγγενικό αγαθό με τη φύση μας, γιατί μας απαλλάσσει από τον πόνο, την αγωνία, τις λύπες και τους φόβους. Θέτοντας όμως την ηδονή σαν σκοπό της ζωής, δεν εννοούσε τις ηδονές των ασώτων και τις συνηθισμένες απολαύσεις που αναζητούν οι περισσότεροι με τα μεθύσια και τα ξεφαντώματα. Κυρίως εννοούσε την αποφυγή του πόνου, συνέπεια της νηφάλιας λογικής, διώχνοντας κάθε φόβο και διαλύοντας φαντασιώσεις που του φέρνουν ταραχή και τον απομακρύνουν από την ευδαιμονία της ζωής. Όταν ο άνθρωπος απαλλάσσεται από αυτά τα δεινά τότε είναι πραγματικά ευτυχισμένος.Τόνιζε δε ότι πραγματικός πλούτος είναι να αρκούμαστε στα λίγα, γιατί αυτά ποτέ δε λείπουν από κανέναν, ενώ τα πολλά είναι και δυσκολοαπόκτητα και δημιουργούν προβλήματα και πόνο. «Φέρτε μου λίγο νερό και λίγο ψωμί και συναγωνίζομαι και τον Δία σε ευδαιμονία» έλεγε και ξανάλεγε ο μεγάλος φιλόσοφος, που όσοι τον γνώρισαν στη συνείδησή τους, τον αγάπησαν και δεν τον αποχωρίστηκαν ποτέ!

Σύμπαν

Είναι το "Ολον" δηλ. οτιδήποτε υπάρχει, (ή υπήρχε ή θα υπάρξει), οπουδήποτε.

Είναι το σύνολο που περιλαμβάνει τον Χώρο και τον Χρόνο, καθώς και την υπάρχουσα Ύλη και Ενέργεια κατά συνέπεια δεν μπορεί να νοηθεί να υπάρχει οτιδήποτε εκτός του Σύμπαντος ή πριν και μετά από αυτό δεδομένου ότι το "σύνολο" δε μπορεί να είναι και "υποσύνολο".

Με απλές λέξεις, είναι το σύνολο των υπαρχόντων Ουράνιων Σωμάτων. Η ονομασία προσιορίζει το ουράνιο συνόλο που περιέχει τα ουράνια σώματα που μεταξύ τους περιλαμβάνεται και η Γη.

Η Γη, ο Ήλιος, το Ηλιακό Σύστημα, ακόμη και αυτός ο Γαλαξίας στον οποίο ανήκουμε, δεν αντιπροσωπεύει παρά ένα απειροελάχιστο ποσοστό του Σύμπαντος. Στην πραγματικότητα το μέγεθος του Σύμπαντος είναι ασύλληπτο για τον κοινό νού.

Η προέλευση, η γένεση, το σχήμα και η ηλικία του Σύμπαντος αναπροσδιορίζονται ανάλογα μετην επικρατούσα, κατά εποχή, θεωρία της Κοσμολογίας

Αρχικά, στις πρωτόγονες κοινωνίες, το Σύμπαν ήταν αντικείμενο των λαϊκών δοξασιών και της Μαγείας. Όταν όμως, οργανώθηκαν οι κοινωνίες τότε η έννοια αυτή (καθώς ήταν κρίσιμης σημασίας για την κοινωνική χαλιναγώγηση του πληθυσμού) πέρασε στην απόλυτη και αδιαμφισβήτητη αρμοδιότητα της Θεολογίας.

Αργότερα, στην Πρώιμη Αρχαιότητα, όταν η ορθολογιστική ανθρώπινη γνώση άρχιζε να αναπτύσσεται, η έννοια του Σύμπαντος εισήλθε στην σφαίρα της Φιλοσοφίας και της Αστρολογίας. Στη Ύστερη Αρχαιότητα, στην Ελλάδα, η πρώτη επιστήμη, η Αστρονομία διαχωρίσθηκε από την Αστρολογία και ανέλαβε με συστηματικότερο τρόπο την μελέτη του Σύμπαντος. Στην Μεσαιωνική Εποχή και στην Αναγέννηση άρχισε μία άλλη επιστήμη, η Φυσική (Γαλιλαίος, Νεύτων), να ασχολείται με ουράνια θέματα και βαθμιαία επέβαλλε την κυριαρχία της σε αυτά. Στην Σύγχρονη Εποχή μία πλειάδα ειδικών επιστημών (θυγατρικές της Φυσικής και της Αστρονομίας) έχουν αναλάβει την, απόλυτα συστηματική πλέον, μελέτη του Σύμπαντος. Μερικές από αυτές είναι: η Αστροφυσική, η Κοσμολογία, η Αστροβιολογία, η Αστροναυτική κ.α.

 
 
special thnx to astronomia.gr